یک پزشک فرانسوی به نام Petrus Gyllius کشف کرد که چرا سطل‌های آب تازه که از چاه‌های عجیب در نزدیکی کاخ‌های قدیمی استانبول کشیده شده‌اند , گاهی اوقات با ماهی شنا می‌کنند . کتاب‌های تاریخ توضیح می‌دهند که در سال , Gyllius مجموعه‌ای از پل‌ها را پیدا کرد که در زیر برخی ساختمان‌های چوبی زواردررفته در پشت مسجد غول‌پیکر city's , یعنی Hagia سوفیا , ناپدید می‌شد . او به دنبال آن‌ها تا 30 پا زیر خیابان‌های استانبول , یک قصر غرق‌شده را پیدا کرد و از میان جنگلی با 336 ستون سربه‌فلک‌کشیده در یک قایق بادبانی شناور شد . منبع دقیقی که او امروز به نام the Cistern کشف کرد , در حال حاضر حدود 1000 سال قدمت دارد . اما عجیب‌تر این که , این بود که آن پورتال حتی زمانی که امپراطوری روم شرقی و بعدها قسطنطنیه نامیده شد , به epochs از استانبول تبدیل شد . در زیر سقف کلیسای جامع , ویرانه‌های معابد پیش از میلاد مسیح دوباره به عنوان بلوک‌های ساختمانی برای the ستون‌ها استفاده می‌شد - - از جمله دو سر مدوسا روی ستون‌های بلند - - لایه‌های تاریخی که در زیر سطح دریاچه مصنوعی ناپدید شده بودند . امروزه , ما می‌دانیم که این کاخ غرق‌شده توسط امپراتور روم به نام Justinian در قرن ششم ساخته شده‌است تا برای یک معبد از دست رفته کنونی آب تامین کند . منابع باستانی ادعا می‌کنند که 7,000 برده از زیر آوار بیرون کشیده شده‌اند , از جمله the green - - - که برخی اعتقاد دارند که قدرت نگاه خیره - - و ستون اشک , ستونی از چشمان انباشته از نقش و نگارها را خنثی می‌کنند . با توجه به افسانه محلی , این اب چکه می‌کند , به خاطر این که رومیان به بردگی برده شدند .

ساختمان باسیلیکا سیترن

Basilica Cistern یکی از ساختمان‌های بی‌شمار است که در طول هزاران سال , قبل از جمع‌آوری افسانه‌ها و دوباره تولد دوباره برای اهداف خدمت که هرگز توسط معماران و معماران اصلی آن‌ها پیش‌بینی نمی‌شد , دوباره شکل گرفت . اد هول یس , استاد معماری دانشگاه ادینبورگ , می‌گوید : از زمان روم باستان و قسطنطنیه , و حتی قبل از آن , انسان‌ها chimeric و chameleon - مانند cityscapes را مونتاژ کرده‌اند . کتاب او " زندگی سری ساختمان‌ها " سازه‌های مستند ساختمان‌ها است که در طول نسل‌ها تغییر شکل داده‌اند . در شهرهای مدرن , که اغلب حول و حوش حوزه‌های تجاری ساخته‌شده از هدف , مراکز خرید و مجتمع‌های آپارتمانی لوکس و ساختمان‌های سری با تاریخ‌های سری هستند , شگفتی‌های اطلاعاتی را آشکار می‌کنند . " هول یس " گفت که این ساختمان‌های دو رگه بر خلاف توسعه‌های کنترل‌شده شرکتی و خرده‌فروشی , حضور " هرج و مرج " را ارایه می‌دهند که باعث ایجاد غنا در زندگی ما می‌شود . وی در حالی که تلفنی از شهر زادگاهش ادینبرگ صحبت می‌کرد , گفت : " جالب است , ساختمان‌هایی که کاری را انجام می‌دهند که می‌خواهند انجام دهند , کمی شبیه به کودکان خوش‌رفتار هستند .

ساختمانهای که تغیر شکل داده اند

از مکزیکو سیتی تا پکن ، ساختمانهای مذهبی خدایان را تغییر داده اند. عرصه های گلادیاتورها تبدیل به زمین های تجمع سیاسی ، تئاترها یا سالن های سنگی شده اند. ساختمانهایی که از پادشاهان و رهبران سقوط کرده جشن می گیرند به دلیل تعجب بر نقش های جدید بازسازی شده اند.
هالیز گفت: "این چیز عالی در مورد" شهر از موارد استفاده مجدد "است. "جهانی که ما در آن زندگی می کنیم توسط افرادی ساخته شده است که مانند ما نیستند."
بسیاری از بناهای قدیمی و مخروبه دارای زندگی متنوعی بوده اند و در دوره های مختلفی متحول شده اند - در حال تحول ، رشد ، فروپاشی ، خراب شدن یا خراب شدن.
به عنوان مثال پارتنون در آتن ، زندگی را به عنوان معبد الهه آتنا آغاز کرد ، قبل از آنکه از دیگر موارد به عنوان کلیسا ، مسجد ، خزانه داری ، فروشگاه مهمات ، پادگان ارتش و موزه استفاده شود.
در همین حال ، Colosseum رم در ابتدا به عنوان محلی برای مبارزه با گلادیاتوری ، رویدادهای شکار گسترده تئاتری (معروف به "venatio") و دیدنی هایی از جمله "naumachia" یا بازآزمایی های نبرد دریایی ساخته شده است.
پس از سقوط رم در قرن 5 ، این ساختمان با صدها گونه گیاه به عنوان نوعی باغ گیاه شناسی تصادفی شکوفا شد - اعتقاد بر این است که بذرها از خاك و معده شیرها یا سایر حیوانات عجیب و غریب از فراتر از اروپا می گذرند. ریچارد داكین گیاه شناس قرن نوزدهم . این عرصه به عنوان یک قبرستان مورد استفاده مجدد قرار گرفت و غرفه ها به کارگاه ها ، مسکن مرتفع و نمازخانه ای اختصاص داده شده برای شهدای مسیحی که توسط گلادیاتورها کشته شدند تقسیم شد.
به مدت دو قرن در قرون وسطی ، این مستحق خدمت به عنوان قلعه شخصی برای خانواده فرنگیپانی بود که با خانواده دیگری از اشرافیان محلی به نام Annibaldi در جنگ بود.
هالیس گفت ، چنین ساختمانهای شبیه آفتاب پرست در دیوارهای آنها نه فقط داستانهای رمزنگاری از تاریخ دوردست ، بلکه درسهایی در مورد چگونگی ساختن معقول تر و امروزی کم هدر رفت.
و این فقط نشانه های مهم تاریخی نیست که زندگی های بسیاری را تجربه کرده است. این عقیده که تقریباً در هر خانه ای که ما قبلاً در آن ساکن باشیم ، بسیاری از افراد و خانواده های دیگر در آن زندگی کرده اند ، "کنجکاوی به گونه ای اطمینان بخش" و "یادآوری به موقع مرگ و میر نیز" است.
"در مناطقی که قبلاً ساکن بوده اند ، توسط جهان های دیگر و رژیم های دیگر ، یک احساس واقعی وجود دارد که ما موقتی هستیم. این که همه ما بخشی از مجموعه داستان های طولانی تر یا بزرگتر هستیم."

شهرهای ارواح

در رم ، بدون دیدن شواهدی از تمدنهای قدیمی که از دیوارها و پایه ها می چسبانند ، نمی توان در آن قدم زد. بلوک های ساختمان استفاده شده دوباره ، درهای ورودی و بناهای تاریخی برای مورخان معماری به عنوان "اسپولیا" شناخته شده است ، و هالیس رم را "شهری با شکوه" می نامد.
وی افزود ، این استانبول ، مرکز امپراتوری های روم و عثمانی و پایتخت ترکیه مدرن است که "احتمالاً بهترین استفاده را می کند (استفاده مجدد)".
کاخ Sunken ، در زمان کشف مجدد گلیوس ، تنها در وسط زندگی بسیاری از زندگی خود قرار داشت ، زیرا قبلاً به عنوان مخزن برای سلاطین مقیم Topkapı ساکن عمل کرده بود ، و همچنین یک دریاچه ماهیگیری مرموز ، نوک زباله و یک مخفیگاه مخفی برای اجساد. . در گذشت نزدیک به پنج قرن از آن ، به عنوان یک دریاچه قایقرانی ، محلی برای موسیقی و شعر استفاده شده است ، محیطی برای فیلم هایی از جمله "از روسیه با عشق" از جیمز باند ، و اکنون سومین مقصد محبوب گردشگری استانبول ، کامل با کافه و راهنمای تور.
هم رم و هم استانبول شهرهایی با عمر طولانی هستند که از سنگ ساخته شده اند. اما شهرهایی که بیشتر از چوب ساخته شده اند - از جمله بسیاری در شرق آسیا - از مسیری کاملاً متفاوت پیروی کرده اند که بیشتر از جابجایی های ناگهانی توسط تعویض های تدریجی هدایت می شوند. هولیس ساختمانهای چوبی را به اسطوره کشتی اینسوس ، قایق افسانه ای متعلق به قهرمان آتنی تشبیه می کند که در طی یک دهه با دقت تعمیر شد. همانطور که به طور مداوم با الوارهای جدید تعمیر می شد ، کشتی در آن زندگی می کرد ، اما سرانجام هر تخته ای که یک بار کشتی اصلی را تهیه کرده بود ناپدید شده است.
10 سال و هزار سال عمر داشته باشد." "بنابراین ، مطمئناً ، هر جایگزینی ، هر تعمیر ، نوعی تحول است. هیچ کس هرگز دقیقاً چیزی را که قبلاً در آنجا وجود داشته است ، پس نمی گیرد."

داستان های سنگی حک شده

هالیز اظهار داشت ، ساختمان هایی که نشانه های مبارزه و زخمهای مقاومت در برابر خواسته های صاحبانشان برای تغییر است ، جالب توجه هستند.
وی افزود: "شما فقط می توانید شیاری را در آجر کاری مشاهده کنید که چندین شکاف را پشت سر بگذارد. یا ممکن است یک نقط ضعف را از جایی که یک پنجره در آن پر شده یا جابجا شده است ، یا درب (آن) را باز کنید." "اغلب این موارد ممکن است چیزهای کوچکی باشند که بر روی کارهای سنگ نوشته شده اند یا هر آنچه ممکن است باشد. اما هنگامی که شروع به خواندن آنها کردید ، این مجموعه کاملاً متراکم از داستان ها می شود."